Methadon op de Wittevrouwenkade

Al sinds 2018 op de kade: Jellinek met methadon en Inforsa met zorg. Een maatschappelijke functie voor de Willemskazerne.

Een foto van Wittevrouwenkade 6 in 2011

Het pand Wittevrouwenkade 6 maakte tot 1877 deel uit van de Willemskazerne. Nu is het kantoor en behandellocatie van Jellinek Verslavingszorg en Inforsa Behandeling en zorg. Inforsa en Jellinek zijn beide merken van Arkin die medio 2018 vanaf dit adres de stad bedienen. De zorgteams van Jellinek en Inforsa hebben verschillende groepen cliënten in de stad. Jellinek heeft cliënten met een verslavingsprobleem en Inforsa heeft cliënten die door zorgproblemen met justitie in aanraking zijn geweest of voor wie het allemaal lastig is geworden. Vanuit dit kantoor gaan de zorgteams naar mensen thuis om zorg te verlenen en cliënten komen op dit adres voor methadon of een therapie.

Op de Wittevrouwenkade vindt de methadonbehandeling voor gebruikers in de stad plaats. In Utrecht zijn circa 200 methadongebruikers, van wie iets minder dan de helft het middel bij Jellinek ophaalt. Sommigen doen dat dagelijks, anderen enkele keren per week. De groep gebruikers van methadon wordt gestaag kleiner. Driekwart is man, vooral uit de leeftijdscategorie 45 tot 50 jaar. Op de Wittevrouwenkade worden geen mensen opgenomen, alleen behandelingen gegeven en medicatie verstrekt op werkdagen tussen 9.00 en 18.00 uur.

Wittevrouwenkade, pand van Jellinek en Inforsa in 2019

Het pand is sinds 1881 eigendom van de gemeente Utrecht. Het pand had al lange tijd een maatschappelijke functie. Vele jaren hebben emancipatie organisaties onderdak gehad in het pand, zoals het Netwerk voor Zwarte/Migranten Vrouwen met een Hogere Opleiding, Stichting Vrouwenhuis Utrecht, Stichting Voor Sociale Gezondheidszorg, Stichting Vrouwenbibliotheek Utrecht en Stichting Buitenlandse Vrouwen Centrum Utrecht. Zij ontvingen altijd redelijk veel bezoek, ook alleen op werkdagen.

Het pand werd van 2008 tot eind 2017 het kantooradres van Stichting De Tussenvoorziening. De Tussenvoorziening zet zich in voor (ex) dak- en thuislozen of zij die in een moeilijke (woon) situatie verkeren. Hun inzet is 'maatschappelijk herstel bij de cliënt en doorstroom van cliënten naar zelfstandige woonvormen'. Er kwamen in die periode vrijwel geen cliënten op dit adres, het was kantoor. De Tussenvoorziening is verhuisd naar Lombok. De huidige gebruiker is Arkin met Jellinek en Inforsa.

Het in 1829 gebouwde pand was tot de brand in 1877 onderdeel van de Willemskazerne. In dit gespaarde gebouw kwam het ‘Museum en school voor Kunstnijverheid’. Sinds 1929 kreeg het bureau voor beroepskeuze van de gemeente en de daaruit voortkomende Nederlandse Stichting voor Psychotechniek er veel cliënten op bezoek.  

Met de komst van Psychotechniek werd het pand in 1928 door de eigenaar (sinds 1882 de gemeente) verbouwd en van centrale verwarming voorzien. Een groter deel van het gebouw kwam in gebruik bij de naastliggende school en een ander deel gaf onderdak aan de tak van toegepaste psychologie die toen nog sterk in ontwikkeling was.

Wittevrouwenkade 6, de zolder met testopstellingen

‘De behuizing is even ondoorzichtig als de testmethoden die er worden gebruikt’, aldus een citaat in het boek van Van Strien en Dane "Driekwarteeuw psychotechniek in Nederland, de magie van het testen”. Door gemeentelijke bezuinigingen is het Bureau voor Beroepskeuze in 1934 opgeheven. De Stichting voor Psychotechniek zette de werkzaamheden voort. Taco Kuiper ontwikkelde zich als de organisator en acquisiteur voor het bureau tot zijn overlijden in 1945. Fabrieken vonden de weg naar de Stichting om het hoger kader te selecteren, evenals de leerlingen van gegoede burgers aan de diverse Lyceums. In toenemende mate gingen ook middelbare scholen de testen gebruiken als toelatingsexamen om de hoge uitval in het eerste jaar van de opleiding tegen te gaan.

Hendrik van der Vlist werkte eveneens bij de Stichting Psychotechniek. Hij werd actief vanaf 1946 actief in de Utrechtse politiek en was tot maar liefst 1970 wethouder in de stad namens de PvdA. Lange tijd combineert hij deze functie met zijn werk. De Stichting kocht in 1972 nog een achterliggende woning aan het Wolvenplein als uitbreiding van haar werkruimte. De toegepaste technieken waren inmiddels een stuk betrouwbaarder. Halverwege de jaren tachtig verhuisde de Stichting naar de Drift. 

Jarenlang waren de buren het naastliggende Lyceum voor Meisjes inclusief het gebruik van de benedenverdiepingen. Het Museum en school voor Kunstnijverheid bezette de bovenverdiepingen van dit gebouw al sinds 1881. Aan de andere zijde van het lyceum staat een spiegelbeeld gebouw, beiden van de voormalige Willemskazerne. In dat gebouw zat indertijd een politiepost en het is nu Singelzicht.